Od dłuższego czasu w gospodarce światowej mamy do czynienia z kryzysem. Skutkiem tego zjawiska jest konieczność radzenia sobie (zarówno w skali gospodarki krajowej, jak i w każdym gospodarstwie domowym) z okolicznościami, których kilka lat temu nikt nie przewidywał. Wprawdzie w ostatnich tygodniach można słyszeć coraz śmielej wyrażane opinie znawców rynku, że kryzys powoli mija, jednak raczej nikt nie ma wątpliwości, że jego skutki będą dla nas odczuwalne jeszcze przez jakiś czas.
Kryzys odbił się echem także wśród kredytobiorców. W czasie hossy gospodarczej szukano tanich kredytów, a banki chętnie ich udzielały. Wówczas warunki kredytowania schodziły na dalszy plan, gdyż większość osób nie zdawało sobie sprawy z tego, że w przyszłości może mieć problemy ze spłatą kredytu (bo przecież spłata w tanim wówczas franku szwajcarskim nie obciążała znacząco budżetu domowego). Obecnie sytuacja stała się na tyle napięta, że po pierwsze zaczęto coraz ostrożniej analizować, czy dane gospodarstwo domowe stać na to, aby spłacać kredyt, a po drugie wielu kredytobiorców zaczyna weryfikować zarówno treść umów, jak i koszty kredytu i dochodzą do wniosku, że zbyt wiele ich kredyt kosztuje, a dodatkowe opłaty, ubezpieczenia i koszty, na które nie zwrócili większej uwagi przy zawieraniu umowy kredytowej, stanowią lwią część miesięcznej raty. Rodzą się wówczas zrozumiałe pytania: czy te koszty można ograniczyć? Czy konieczne jest finansowanie ubezpieczenia? Czy można odzyskać pieniądze wpłacone na rzecz banku z tytułu dodatkowych kosztów?
Aby pomóc w uzyskaniu odpowiedzi na te pytania mamy zamiar opublikować cykl krótkich artykułów związanych z problematyką bankową, w których rozważymy ryzyko kredytu we franku szwajcarskim lub innej obcej walucie, a także poruszymy kwestie związane z ubezpieczeniem kredytu, zwłaszcza tzw. ubezpieczenie niskich wkładów i jego koszty, kwestie dotyczące zabezpieczenia kredytu, możliwości zmiany umowy lub odzyskania nadpłaconych pieniędzy. Postaramy się również naświetlić problemy klauzul abuzywnych (klauzul niedozwolonych) wpisywanych w treść umowy kredytowej.
Jesteśmy otwarci na Państwa wszelkie sugestie i propozycje, zapraszamy do korzystania z naszego formularza kontaktowego i składania propozycji tematów, jakie Państwa zdaniem, są warte opracowania i umieszczenia na naszym blogu w celu umożliwienia Państwu lektury.
Zapraszamy do śledzenia wpisów na blogu.
Czy dzisiejsze rozstrzygnięcie TSUE ukształtuje linię orzeczniczą?
Z orzeczenia płynie po pierwsze wniosek, że polskie sądy mogą, a nawet powinny unieważniać umowy kredytu hipotecznego waloryzowanego/indeksowanego CHF jeżeli ustalą, że usunięcie klauzul abuzywnych powoduje niedopuszczalną zmianę charakteru umowy.
„Ratowania umowy kredytu” poprzez uzupełnienie jej treści, możliwe jest jedynie wówczas, gdy kredytobiorca na skutek unieważnienia umowy zostałby narażony na dotkliwe i nieakceptowalne przez niego skutki unieważnienia.
Nadal każda sprawa – każde roszczenie Frankowicza będzie indywidualnie rozpoznawana przez sąd, ale wyrok TSUE w sprawie Dziubak wskazuje kierunek orzecznictwa.
Brak rozwiązań systemowych, skłania Frankowiczów do składania pozwów, które lawinowo trafiają do warszawskiego sądu.
Brak jednolitej linii orzeczniczej, to być może skutek niektórych „probankowych” orzeczeń Sądu Najwyższego, bądź powtarzania stereotypów iż Frankowicze nie ponieśli szkody.
Nie sposób zrozumieć dlaczego oczywista teza, że oceny skutków niedozwolonych postanowień umownych dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, wymagała uchwały siedniu sędziów Sądu Najwyższego, podjętej na wniosek Rzecznika Finansowego o rozstrzygnięcie występujących rozbieżności w wykładni prawa.
Ciągle zastanawiamy się dlaczego sądy tak rzadko sięgają do sankcji nieważności umów zawierających abuzywne klauzule w umowach kredytowych.
Od czasu zamieszczenia przeze mnie wpisu pt. „Skutki kryzysu” minęło trzy lata. Być może mijałyby kolejne, gdyż moją aktywność na blogu ogranicza praca nad sprawami, w tym również sprawami konsumentów. Jednak lektura zamieszczonego w Rzeczpospolitej z 13 stycznia 2017r artykułu pt. „Frankowicze są wkręcani w procesy”, nie pozwala mi na dalsza bierność na blogu.
Klienci pytają mnie o pozew hybrydowy, który w ostatnim czasie stał się określeniem dość popularnym w związku z licznymi procesami dotyczącymi kredytów „frankowych” .
Najkrócej można powiedzieć, iż jest to pozew inny niż pozew grupowy, czyli....
W najbliższym czasie zamierzamy opublikować cykl krótkich artykułów związanych z problematyką bankową, w których rozważymy ryzyko kredytu we franku szwajcarskim lub innej obcej walucie, a także poruszymy kwestie związane z ubezpieczeniem kredytu, zwłaszcza tzw. ubezpieczenie niskich wkładów i jego koszty, kwestie dotyczące zabezpieczenia kredytu, możliwości zmiany umowy lub odzyskania nadpłaconych pieniędzy. Postaramy się również naświetlić problemy klauzul abuzywnych (klauzul niedozwolonych) wpisywanych w treść umowy kredytowej.
Zapraszamy do śledzenia wpisów na blogu.
Mediacja jako instytucja prawna została wprowadzona ustawą z dnia 28 lipca 2005r. Nie jest to więc instytucja nowa. Powinna zatem doskonale funkcjonować, na poziomie nie gorszym niż w krajach potocznie zwanych Europą Zachodnią.
Dlaczego tak się nie stało?
